Kathmandu, scooters en toeters

We zitten nu drie dagen in Kathmandu, Nepal. Toen we hier drie dagen geleden aan kwamen vliegen, viel me vanuit het vliegtuig al meteen op wat voor een bijzonder land dit is. Door het vliegtuigraampje zag ik heel veel bergen, veel open velden en weinig bebouwing. Wat het gekke dan is, is dat er om een groot rijstveld heen dus niet een aantal kleine huisjes staan voor de werknemers zoals we dat in Nederland gewend zijn, maar kleine flatgebouwtjes. Dit is een heel raar beeld. Een grote sawa en op een van de hoeken een flatje. Uit dit voorbeeld blijkt eigenlijk al dat ze van infrastructuur en ruimtelijke inrichting nog niet hebben gehoord hier in Nepal.
Toen we verder vlogen, kwamen we over een hoge bergkam. Toen werd ineens een steile daling ingezet. Tijdens het dalen kwam Kathmandu in zicht. Een grote stad waarin vanuit ons Westers oogpunt eigenlijk niks 'af' is en alles een grote opknapbeurt kan gebruiken. Dit kon je vanuit de lucht al zien maar werd aan de grond alleen nog maar duidelijker. Wat een verschil ten opzichte van Nederland zeg!
Dat niks hier 'af' is in mijn ogen, vind ik eigenlijk ook juist wel weer de charme van deze stad. Alles is zoals het is. Er zijn grote straten, kleine steegjes, pleinen, tempels en nog veel meer en alles loopt door elkaar heen. Het lijkt wel alsof men hier zonder er bij na te denken zomaar van alles en nog wat heeft neergezet. De tempels zijn erg mooi trouwens! Ik vind het leuk om te zien dat er steegjes zijn op plekken waar je ze niet verwacht en vaak ook niet eens ziet. 
Ons hotel (Hotel Sugat) zit aan Durbar Square. Dit is een groot plein waaraan het Koninklijk Paleis is gelegen. Op het plein is elke dag een heel schattig marktje waar mensen de leukste dingetjes verkopen. Vooral veel potten en pannen en veel beeldjes. Tegenover het hotel staat het Paleis, een prachtig gebouw om te zien, maar dot gebouw haalt het in schoonheid bij lange na niet bij de enorme tempels die er omheen staan. De Koninklijke Familie woont overigens niet meer in het Paleis, want die zijn een tijd terug allemaal uitgemoord door de bevolking hier (zegt papa). 
Het weer zit tot nu toe ook heel erg mee. Steeds een perfecte 25 graden en volop zon. Een terrasje pakken kan hier echter niet. Op straat is het veel te druk. Overal scooters, auto's, toeters, broeikasgassen en hordes mensen. Veel herrie vooral van de toeters. Als je nou toch een terrasje wilt pakken, dan hebben ze daar in Nepal een oplossing voor: rooftop cafés. (Daar vanaf schrijf ik nu ook dit stukje trouwens, haha). Als je op een van die daken om je heen kijkt, zie je overal van dit soort terrasjes, dit geeft een hele leuke sfeer! En je bent dus een beetje uit de drukte en hectiek van beneden...
Wat ik verder nog opvallend vind, is dat maar de helft van de toiletten hier een doorspoel knop heeft, en maar één op de tien toiletpapier. We hebben voor beide inmiddels een oplossing. Toiletpapier hebben we gekocht, duhhh. En om een wc door te spoelen moet je blijkbaar dus tijdens het plassen (of bij voorkeur poepen want het water stroomt zo langzaam hier) een emmer vullen met water. Deze staan altijd naast de wc en er is altijd een soort van tuinslang om de emmer te vullen. Als je dit dan door de wc gooit spoelt alles gelukkig wel weg!
Morgen gaan we om 6.30u 's ochtends met de bus naar Pokhara waarvanuit we beginnen met de Annapurna Circuit Trek. Ik hoop dat dat allemaal net zo bijzonder en mooi wordt als Kathmandu zelf want hier kijk ik echt mijn ogen uit! Wat een andere wereld! 
Na de trekking zal ik weer een verhaaltje posten!
Bedankt voor het lezen :)

(Foto's volgen nog want ik snap het even niet hihi)