Burma/Myanmar

First of all: the name of this country, is it Burma or Myanmar?
In my blog I'll use the name Burma because I read an interview with Aung San Suu Kyi in Lonely Planet, and according to her Myanmar is a name which is chosen by the government, the people didn't have any say in this. This is why she prefers the name Burma. And since Aung San Suu Kyi is one of the most respected persons in Burma, I'll do as she says.

About four years ago I read a book called 'De Onzichtbaren' by Karel Glastra van Loon (the Invisibles, a Dutch book). I read it because I had to, for school. But the book made a big impression on me. I became kind of fascinated by this country, and the people who live here. So many things have happened here, so many big things which were only small news items in the Netherlands. Most of the violence has stopped by now, and the Burmese government decided to open their borders for tourists a few years ago.

You can imagine I was thrilled when we arrived in Yangon. Finally I got to visit this mysterious country! And I don't regret visiting at all! Burma is wonderful. The temples are breathtakingly beautiful and the Burmese people are the nicest people ever! They're just so extremely friendly I've been starting to wonder how that's even possible. They seem to have dealt with their past and are totally willing to build up a present which is better for everyone. They all work together, and they try to help each other whenever they can.
They're also very kind and helpful to tourists! And sooo interested as well, haha. Their English is quite good, not perfect but they're trying. They all ask questions and try to improve their language skills whenever possible.

On our first full day in Yangon we realised tourism is still only happening on a small scale here in Burma. We could easily count all the tourists we saw on that day with a total of eleven. And we didn't at all stay in the Burmese neighborhoods, we went to the biggest touristic attraction of the city, the Shwedagon Pagoda. This is the biggest pagoda of Burma. It's fully covered in gold and the top of it is actual gold. It weighs about 500 kilograms. This pagoda was so shiny and the reflections of the sun were so extreme it hurt my eyes a little. Burmese people must be crazy about gold! To me, it was a little bit too much, but still definitely worth a visit. It is beautiful. Also, I loved the view of all the locals praying to Buddha together. The Shwedagon Pagoda and the area around it, is considered the most holy site of Burma.

Shwedagon Pagoda

Ladies praying to Buddha

On our second day in Yangon we did something totally different. We went on the 'one dollar circuit train'. This train, which rides in a circle around Yangon, is mostly used by locals to transport their goods. You can easily hop on in Yangons city centre and hop off at the same station exactly three hours later (we thought it had a delay because the train stopped moving for a long time somewhere in the middle of nowhere on a field, but apparently that's normal since we arrived in time).
One thing we loved about the train ride, were the views. You start in the centre of the city, and the train takes you through the suburbs to the countryside and back. We thought it was very cool to 'go local' and sit in this big, open, two bench cabin. The benches stand opposite from each other, and between them is an area the locals use to store their goods. They transport oranges, flowers, tobacco, bananas and big plastic bags (I think they contain rice but I couldn't look inside). All the people are hopping on and off the train, even whilst it's still moving. One woman even fell out of the train. We heard a big 'boom' and all the people started looking through the open windows. Guess it

happens more often as the train didn't stop.

 

View from train, market at trainstation

After a while two of the cutest kids ever stepped into the train. They must've been about four years old. At first, they were staring at us, a little bit scared. We really do look strange, don't we? After a while the kids must have realized we weren't going to hurt them, and they came over. We gave them an orange and that really broke the ice. I think we played with them for about two hours. A nice experience!

That evening, we took the overnight bus to Bagan. We expected the worst, but were positively surprised when we stepped into the bus. We had big luxurious seats, we got free foods and drinks, and they even had karaoke... with... George Baker's awesome song Una Paloma Blanca! Yes, a Dutch song in an overnight bus in Burma! How nice! We really had a good time in that bus!
Oh, by the way, I forgot to tell we had met an Australian guy on the airport in Yangon. His name is Lionel. Me, Bibi and Lionel shared a room in Yangon and decided to meet again in Bagan. He went to Bagan one day earlier.

When we met up again in Bagan, he told us about his awesome first day there. He had planned to go to the big temple area there when his bicycle got a flat-tire. Two locals on motorbikes saw him struggling with his bike and decided to help him. One took him on the motorbike, the other took his bicycle. They took him to their house and helped him repair his bike. While he was waiting, the women offered him as much food as he could eat. He took many photos of the house, since it was not a regular house. These people live on a market and when the market closes, they put all their goods in big bags and transform the market stall into a house where literally the whole family lives. Grandma, grandpa, sons, daughters, all the in-laws and all the little kids. They sleep on bamboo mattresses. Lionel decided to get his photos developed and bring them to the people as a present and to thank them for their help. The family was very happy with this present! They've never had any printed family photos because their money is better spent elsewhere.

The next day, our first 'active' day in Bagan, Lionel took us on a small tour through Bagan. First we went to the Shwesandaw Pagoda. This is not the highest one but it's definitely the one with the best view!
After the pagoda, Lionel took us to the market where his new local friends lived. We got invited in and talked a lot with them by using body-language. They brought us special local pancakes filled with beans and they made us some corn. After filling our stomachs, we talked a little more. We asked them what this thing is that all the ladies wear on their face. It looks a little bit like a mud mask, but they walk around with it all day. They told us it was special Burmese make-up. One of the men picked up a plate and a special piece of wood. Then, he started putting water on the plate and rubbing the wood against it. To our surprise, a strange, grey looking substance appeared. The lady put it on our face and after a while it became solid. Now we really looked like locals! All the ladies yelled 'oooh beautiful!!!'.

After the make-up ritual, we played football with the local kids. They play with a bamboo ball on bare feet. Yes, that hurts like hell. But it was nice to play with them. After the football we played some feet-friendly badminton. That was a lot of fun!



Bibi playing badminton with a local kid



We ended our local experience with a cup of Burmese tea (extremely strong black tea with vanilla cream in it). We said goodbye to the family and to Lionel, who was going back to Yangon that evening, and went to the temples to see the sunset.

When we discovered you had to pay a 15 US$ fee to watch the sunset from the big temple, we decided to find our own temple instead. After a short walk we found one. One problem, the stairs were inside. It was so dark in there you couldn't even see the stairs. But brave as we were, we decided to go into the dark hole anyway. We used the flashlight of our phones and managed to reach the top. And, I must say, it was totally worth it! An awesome sunset in Bagan with a 4000 temples view - on a private temple! Wow!

On our way back, after the sun set, we accidentally bumped into something which looked like a massive graveyard... We saw a lot of skulls and bones, and it was already getting dark. Very scary! We were a little bit freaked out so we were glad to finally find our bicycles. We hurried back to our guesthouse.

The next morning, we checked out at the guesthouse because we decided to sleep in one of the temples at Bagan. We figured this might be our one and only chance to ever do this, even if we would ever come back, it wouldn't be the same. I'm afraid the tourism will have increased so much, that maybe in five to ten years this place will turn into a copy of Angkor Wat, where big buses full of tourists arrive every other minute. The nice and quiet atmosphere will be gone by then, and of course, the security will increase. Ok, so we wanted to sleep in the temple. First we had to find one. We took a horse carriage to the temple area and started our search. We wanted to find a temple where no one would be able to find us, because we didn't know whether it was illegal or not to sleep there.

We walked through the fields for about an hour and finally found something suitable. A small temple, right in the middle of two villages, but the distance was just big enough so they wouldn't be able to hear or see us. The sun was already going down so we were just in time. Unfortunately, we saw the door of the temple had a lock on it. It wasn't locked, but we figured there might be a small chance someone would lock all the temple doors at night. If this would happen, we would be most likely to get locked up inside. Not the best thing that could happen... So, we decided to sleep next to the temple. No roof, no walls, only the stars above us and the nature around us. We made ourselves comfortable and waited for bedtime. During this wait, we talked a little and listened to the surrounding sounds. The village people singing songs, the birds getting ready for the night, the howling dogs, some distant motorbike sounds... It was a lovely experience, and though we were extra alerted by every sound we heard, we had quite a good sleep. Luckily we didn't get haunted by the dead people from the graveyard the other day, and no living humans nor animals showed itself during the night.

At four in the morning we were woken up by the slowly rising sun. It was the best sunrise I've ever seen (I have to admit I haven't seen that many sunrises in my life since I'm waaay to lazy to get up that early, but still...). We enjoyed the beauty of the sky, with all the temple-tops and hot-air balloons flying above in the sky. Wow! It was magical!



Sleeping at temple: before



 

Sleeping at temple: after

During the following day we rented E-bikes, you know, the electronic motorbikes, yes, those granny things. Haha! We drove to the river and rented a private boat for four hours. It was only 22 dollars and we had an awesome big boat with free food and tea! We did some relaxing in the sun, went to some more temples, and watched the sunset. We drove back to our hotel and fell asleep straight away as we were exhausted..

We got up early the next day to catch the 7 am bus to Mandalay. We had a big delay and didn't really do much that day.
The next day, I have to admit, we didn't do much either. We went to a really nice bar, had lunch, beers, dinner and cocktails there. We read a little and I wrote on my blog. Guess we were a little bit temple-tired.

On our last day in Mandalay we wanted to go to the Amarapura U-Bein Bridge. But then we got ourselves a food poisoning. So we ended up spending the evening and the whole night in the toilet. Yes... Very nice...
I don't know how we survived the flight to Bangkok the next day, but somehow, we made it.

After one night in Bangkok me and Bibi said goodbye and my mom arrived.

Next destination: Cambodia with my mom!



Wonderful sunrise after our night at the temple





Olifanten, veel bomen, en bommen.

Afgelopen week zijn we naar Chiang Mai geweest. Deze stad in het noorden van Thailand staat bekend om de vele olifanten die er leven (Chang betekent olifant in het Thais).

Chiang Mai zelf is een middelgrote stad waar een hele gezellige sfeer hangt. Veel terrasjes - dat is gek, want van het fenomeen 'terrasjes' hebben ze in Azië nog geen kaas gegeten, jammer, want de zon schijnt altijd... Ik denk dat de lucht te vervuild is of dat mensen het te warm vinden ofzo. Ik vind het heerlijk. - en veel kleine marktjes en lokale winkeltjes waar ze dus gek genoeg een keer niét opdringerig alles aan je willen verkopen. Chiang Mai is dus echt een gezellig leuk stadje!

Niet alleen het stadje was heel leuk, ook ons guesthouse was helemaal top! Ik heb zelden zulke vriendelijke en behulpzame mensen meegemaakt als daar! Mede hierdoor besloten we ook een eco jungle trektocht te boeken die vanuit ons guesthouse werd georganiseerd. 

Zo gezegd zo gedaan, en de dag erop zaten we met een groep van 8 meisjes, elk bewapend met een legertas die we van het guesthouse meekregen, achter in een pick up truck. Dat moet haast wel een grappig gezicht zijn geweest! 

Onze trekking groep was echt super gezellig! De eerste dag hebben we een ijskoude waterval bezocht, een hotspring en hebben we negen kilometer gewandeld. 's Avonds kwamen we aan in een kamp met niks, alleen een paar hutjes van bamboe, een paar inwoners en minstens zo veel honden. Toen hebben we, na een verrassend lekker avondmaal (hoe doen ze dat toch in de primitieve keukens?) biertjes gedronken bij het kampvuur terwijl Losso, onze gids, liedjes voor ons speelde op de gitaar.

Over de nacht die volgde wil ik het eigenlijk liever niet hebben, dat is een pijnlijke herinnering, maar vooruit. Die bamboehutjes op palen zijn niet zo isolerend, de matrasjes leken meer op dekens qua dikte en de dekens zelf waren dun. Het was superkoud! Op je zij liggen in de foetushouding om jezelf warm te houden deed zeer aan je heupen want het matras was veel te dun. Op je rug of buik enigszins comfortabel liggen kon niet, want te koud. Ja ja. Dan zit er niks anders op dan wachten tot de zon opkomt!

En, eindelijk, de zon kwam op. Ik ben nog nooit zo blij geweest om uit bed te mogen. We hadden die avond ervoor afgesproken dan Sylke, Bibi, Brontie en Jasmin de olifanten op zouden halen uit de jungle, waar ze het grootste deel van de tijd vrij rondlopen. Toen ik en de andere drie dus uit bed kwamen, stonden er al keurig netjes twee olifanten en vier super vrolijke enthousiaste meisjes klaar, haha! Was leuk om te zien!

frisjes bij de waterval

Na het ontbijt hebben we de olifanten gewassen en gevoerd. Toen was het de beurt aan mij en de andere drie om op de olifant te gaan zitten. We hebben een uur lang op de olifanten langs de rivier gereden en toen werd ons vervoersmiddel ingewisseld voor een bamboevlot. Daarop zijn we de jungle uitgedreven, een tocht van twee uur, want er konden daar geen auto's komen om ons op te pikken. Toen we de bewoonde wereld weer bereikten, hebben we nog geluncht en toen gingen we weer terug naar ons leuke guesthouse.

De rest van de dagen in Chiang Mai hebben we ons ook goed vermaakt hoor, zo zijn we naar de sunday night market geweest, hebben we een massage gehad, fietsjes gehuurd, ennnnnnn, frikandellen gegeten! Wauwie!

Momenteel zitten we in Bangkok, want Syl vliegt hier vandaan morgen terug naar Nederland. Super jammer...
Bibi en ik vliegen ook morgen, naar Myanmar! Dat houdt in, tien dagen geen internet. Dat wordt afkicken... Maar ook tien dagen super mooie dingen zien! Heb er zin in!

En o ja, voor de mensen die zich zorgen maken over de situatie in Bangkok, volgens mij is het wel oké hier hoor. Je merkt wel dat er iets bezig is. Heel veel Thai lopen met polsbandjes, haarbandjes, T-shirts en andere dingen waarop de Thaise vlag te zien is. Ook dragen er veel mensen shirts met spreuken als 'free Thailand!' etc. De demonstraties zijn heel groot, maar lijken op het oog vreedzaam. Gisteren zagen we bijvoorbeeld dat alle mensen in de demonstratie samen gingen bidden. Zoiets zou in Nederland nooit gebeuren natuurlijk. De bommen die vandaag en eergisteren zijn gegooid hebben wij niet gezien. Wel stonden we gisteren op dezelfde plek als waar vandaag een bom terecht kwam,  maar godzijdank dat we vandaag veilig in bed films lagen te kijken hihi! We zullen proberen de demonstraties morgen ook zo veel mogelijk te mijden. Duzzz no worries, we passen zo goed mogelijk op onszelf en persoonlijk vind ik het eigenlijk ook wel interessant en spannend. Ik hou jullie op de hoogte!

Tot zover uw live-reporter vanuit Bangkok, nu terug naar de studio!

demonstratie T-shirts

de demonstraties by night

Open Water Diving at Koh Tao

Na oud en nieuw op Phi Phi hebben we onze reis voortgezet naar Koh Tao. Koh Tao is een héérlijk eiland vergeleken met Phi Phi. De toeristen hier zijn veel leuker, i.p.v. vieze dikke Russen en roodverbrandde asociale Engelsen heb je op Koh Tao het leuke soort toeristen, voornamelijk jongere, maar ook oudere mensen, die komen om te genieten van hun vakantie op een leuke en relaxte manier.

Het merendeel van de toeristen hier bestaat uit duikers, of mensen die willen leren duiken. Ik heb mij namelijk laten vertellen dat Koh Tao de allergoedkoopste en ook de beste plek ter wereld is om te leren duiken.

Duiken leek mij helemaal niks in eerste instantie. Veels te eng! Maar omdat Bibi in Cambodja al een cursus had gedaan en er super enthousiast over vertelde wilde Syl het ook wel proberen. Ik twijfelde nog steeds heel erg, maar, niet geschoten is altijd mis, dacht ik. Dus besloot ik het met lichte tegenzin maar te proberen.

En wauw, daar heb ik echt helemaal geen spijt van!

Het duiken is helemaal niet wat ik ervan verwacht had, het is niet eng om tussen de vissen te zwemmen, of om zo diep onder water te zijn. Het is juist leuk! Super vet om onder water te kunnen ademen!

Net zoals ieder ander mens met een beetje fantasie heb ik stiekem altijd al willen kunnen vliegen. Gewoon zelf, niet in een vliegtuig ofzo natuurlijk. Nu denk je misschien, wat heeft dat nou met duiken te maken?! Nou ja, het klinkt heel raar misschien, maar duiken geeft je bewegingsvrijheid een soort van extra dimensie. Je kunt naar voor, achter, links, rechts, maar ook naar boven en naar onder. Wat ik stiekem dus echt heel tof vond, was om vlak boven het koraal te duiken, en dan, als er een soort klif is, recht naar beneden te gaan. En dan weer recht omhoog. Het voelt echt als vliegen!

Ook is het super om midden tussen de vissen te zwemmen. Veel vissen zijn helemaal niet bang voor je. Je kunt ze echt van een paar cm afstand bekijken, en ze hebben allemaal van die prachtige kleuren! Wat ook leuk is, is om bijvoorbeeld onder het koraal te kijken. Dan ga je gewoon op de kop 'hangen' zodat je er mooi onder kunt kijken en er liggen soms pijlstaartroggen en andere mooie dieren!

Oh en wat ik natuurlijk ook even wil vermelden, is dat ik het duik-eindexamen in één keer heb gehaald! Hihi ik ben gelukkig dus toch niet compleet achterlijk! Applausje voor mezelf!

Nou ja verder was de duikcursus allemaal wel goed te doen ook, we moesten een aantal handelingen kunnen verrichten onder water, zoals je duikbril afdoen en dan weer op, water eruit blazen en klaar, of bijvoorbeeld wat je moet doen als je lucht op is (mondstuk uit, naar je buddy gaan en vragen om het reservemondstuk van zijn/haar tank en dan rustig naar boven zwemmen, en ga zo maar door!

Duiken is een gevaarlijke sport maar ik heb zelf gelukkig geen problemen ondervonden onder water! Wat ik de laatste dag wel had (we hadden twee duiken gedaan, naar 18 en 22 meter diepte) was dat ik te veel koolstofmonoxide bubbels in mijn bloed had. Dit heeft iets te maken met de diepte van de duik en hoe je lichaam daar op reageert enzo. Ik voelde me na de duiken de rest van de dag heel raar. Mijn coördinatie was niet helemaal toppie (eten aan je vork prikken bijv was moeilijk) en ik moest nadenken bij alles wat ik zei, want soms zei ik echt hele rare random dingen zonder dat ik me dat besefte. Heel raar eigenlijk, maar stiekem vond ik het wel grappig. Ik wist eerst niet dat het door de bubbels kwam, maar gelukkig vertelde de instructeur dat later!

Diezelfde avond (ja, ja, lekker onverstandig met al die bubbels!) hebben we met ons duikgroepje en de instructeur gevierd dat we onze Open Water gehaald hadden! Topavond!

We blijven nog één of twee dagen op Koh Tao nu en daarna willen we richting Chiang Mai reizen, in het noorden van Thailand. Dit belooft een helse busreis te worden van ik vrees meer dan 24 uur dusss wish us luck!