Relaxen in Pokhara

We zijn nu een aantal dagen in Pokhara geweest en vliegen vanmiddag richting Kathmandu. Ik vind Pokhara een leuke stad, maar niets vergeleken bij de mooie dorpjes die we tijdens de trekking gezien hebben. Dit kan ook komen doordat we natuurlijk een soort van vast zitten hier door de OV-staking. Ach, ik heb me ook zeker wel vermaakt hoor deze week!

De eerste dag heb ik lekker geshopt hier in de mooie winkeltjes met veel vrolijk gekleurde Nepalese kleren. Ik heb een korte broek gekocht en een jas. 's Middags hebben we lekker geluncht aan het meer. Gewoon lekker uitrusten van de trekking dus.

De tweede en derde dag hier heeft Badra, onze ex-drager en huidige soort van vriend, ons mee op pad genomen. Hij woont in Pokhara dus weet wat beter wat er allemaal te doen is hier. We hebben beide dagen de meeste krakkemikkige mountainbikes van heel Pokhara en omstreken gehuurd en zijn zo naar een waterval, een museum, een tempel en een ander, minder toeristisch meer gefietst. Dit was allemaal leuk, op de zadelpijn na natuurlijk. Fietsen doe je hier over de snelweg, aan de linkerzijde van de weg. Je kunt aan beide kanten worden ingehaald maar bij voorkeur rechts. Tijdens het fietsen kun je niet om je heen kijken, want de snelweg hier wordt vaak onderbroken door diepe kuilen, ook moet je uitkijken voor overstekende heilige koeien. Ook honden, kippen, geiten en kinderen kunnen zo maar de snelweg over rennen. Gelukkig maar dat je bij elke lichte dreiging zo'n beetje van je fietsje af getoeterd wordt als waarschuwing! Niet alleen de bussen dus, maar al het vervoer hier is fascinerend.

Als afsluiting van onze tweedaagse rondleiding in en om Pokhara, had Badra ons uitgenodigd om bij hem thuis Dahl Bat te komen eten. Dahl Bat is de landelijke specialiteit hier in Nepal, net zoiets als Italië heeft met pizza en pasta. Dahl Bat is een gerecht dat meestal bestaat uit rijst (bat in het Nepalees), linzen (dat is dan de dahl), saag (spinazie achtig spul), en vaak nog iets, in dit geval varkensstoof.
Badra kwam ons 's avonds bij ons hotel ophalen. We liepen een eind door de stad, totdat we tot mijn verbazing ergens rechtsaf de jungle in liepen. We moesten een steile berg op in het donker (dit was een makkie natuurlijk na de Thorung-La) en aan het einde van het paadje bleken inderdaad gebouwtjes te staan verstopt tussen de bomen.

Badra woont samen met zijn vrouw en zijn nichtje, die in Pokhara naar school gaat. Dit samenwonen doet hij in een huisje dat bestaat uit slechts één ruimte van ik schat zo'n 3 bij 3 meter. Hierin hebben zij een kookstelletje op de grond staan, er staan twee stoelen, een soort van bed dat zo hard is dat het ook als tafel dient, en een rieten matje op de grond. Meer niet. Geen stromend water dus, en ook geen wc. Badra en zijn vrouw slapen op het bed (éénpersoons ook trouwens) en het nichtje slaapt op het rieten matje.

Je begrijpt natuurlijk wel dat het hele huis op zijn kop stond nu er drie westerlingen te eten kwamen. Badra is er natuurlijk tijdens de trekking wel achter gekomen dat ik erg van aardappels houd. "Lisa is always happy when she sees potatoes!", riep hij vaak lachend als ik dolgelukkig naar mijn aardappeltjes keek.
Zo bleek ons voorgerecht dan ook french fries te zijn. Hartstikke lekker. Badra excuseerde zich voor het feit dat ze geen zout in huis hadden en dat we gepureerde tomaat kregen in plaats van ketchup, maar dat maakte ons niks uit! Super lief dat hij speciaal voor mij aardappeltjes had geregeld en dit als voorgerecht uit zijn éénpits kookstelletje toverde.

Vervolgens kwam het hoofdgerecht op tafel, Dahl Bat. De rijst hadden ze klaargemaakt in een soort stoommachine en de andere drie gerechtjes hadden ze op hun kookstelletje en dat van de buren klaargemaakt. Ik vond het allemaal heel lekker, tegen mijn verwachting in hihi. Super knap ook dat ze zo'n uitgebreide maaltijd uit zo'n keuken toveren. Ik heb genoten van deze bijzondere ervaring en ik hoop dat ik tijdens mijn reis nog meer van zulke ervaringen ga meemaken!

Oja en ik geloof dat ik nu toch echt bijna begrijp hoe ik foto's bij de blog krijg dus bij het volgende verhaaltje zal ik ze proberen te uploaden. Pff wist niet dat dat zo lastig zou zijn hihi.